Ozan Kabak: "Fenerbahçe'de oynama ihtimalim yok!"

Son 4 maçtır galibiyet alamadık. Çok üzüldük. Seyirci olmayınca, antrenman maçı gibi oluyor. Bizim maçlarımıza 62 bin taraftar geliyor her hafta ama olmayınca hiç heyecanı kalmıyor, bizi iten bir güç olmuyor. Zamanla alışacağız.

Dünyada ilk Bundesliga başladı, çok şey değişti. O kadar çok yenilik oldu ki biz bile 'AAA' olduk. Her haftanın başında ve sonunda korona testleri oluyoruz. Girmeden ateş ölçülüyor. WhatsApp grubumuz var, oraya semptomumuz yok yazıyoruz, yazmazsak antrenmana alınmıyoruz. 24 kişi de farklı soyunma odasında soyunuyor, 24 farklı soyunma odası var. Antrenmana herkes kendi aracıyla geliyor, duşunu da orada alıyor.

Maçlara 2 otobüs ile gidiyoruz, herkes tek oturuyor. Gol sevinci zaten yasaklandı. 2. ve 3. haftadan sonra herkes birbirine sarılmaya başladı ama aslında yasak. Antrenörde ve yedek kulübesinde maske var ama mantığını çözemedik. Sahada kana kan mücadele ediyorsun ama kenarda maske takıyorsun. Hoca bağıracağı zaman maskeyi çıkarıp bağırıyor.

Ailem İstanbul'da, benim çok büyük korkum yok. Diyelim ki ailesinde kronik hastalığı olan ya da yaşlı olan biri var, kulüp böyle bir risk varsa antrenman yapmayabilirsiniz, sıkıntı yok dedi. Bu konuda hoşgörülüler, anlayışlılar.

Tüm çocukların hayali futbolcu olmak, Galatasaray'da oynamak milyonlarca gencin hayali. 12 milyon euro beni çok etkilemedi, aklımda vardı, hazırlıklıydım bunlara. 12 milyon euro önce, 15 milyon euro sonra ödendi. Yaptığımız dünyanın en güzel işi, insanlar para vererek spor yapıyor, bizim için milyon eurolar ödeniyor. Ben de bunun hakkını vermeye çalışıyorum.

İngilizcem vardı ama Almancam hiç yoktu. Tamamen farklı bir ülke, farklı bir dil, ilk geldiğimde zorluklar yaşadım. Kulüpte her şey Almanca oluyor, dersler almaya başladım. Takım toplantıları Almanca, takımda hep Almanca. Kaosun ortasına geldim ve zor bir dönem yaşadım. Söyledim, geçici olarak bir tercüman verdiler. Almanca dersleri almaya başladım, şu anda bir sıkıntım yok, günlük hayatı devam ettirecek kadar Almancam var.

Almanya tamamen farklı bir ülke, İstanbul'dan sakin, kuralcı bir şehre geliyorsun. Almanlar Türklere göre daha soğuk. Buna adapte olmam biraz süre aldı. Takımdaki arkadaşlarım yardım etti ama dediğim gibi alışmak zamanımı aldı. Almanya demek, problem demek. Taşındım, koltuk siparişi verdim, 12 haftada geldi koltuklarım. Allah'tan bir Türk buldum, bana numunelik eşya verdi. Almanların pratik zekası sıfır, 12 haftaysa, 12 hafta. Ne yazıyorsa o.

Stuttgart ve Schalke'de oynadım, Stuttgart biraz daha şehir takımıydı, 5-6 yıldan beri oynayanlar vardı. Mario Gomez vardı Beşiktaş'tan, bana çok yardımı dokundu. Taraftar beni çok benimsedi. Bu sahadaki performansım nedeniyle böyle oldu. Schalke daha büyük kulüp, hep forma rekabeti var. Burada kendimi kabullendirmem daha uzun sürdü. Sahaya çıkıp futbolumu göstermem lazım ama sezon başında sakatlıklarla başladığım için o şansı elde edemedim. Ekim-Kasım aylarından sonra kendimi kabullendirdim ve yoluma devam ediyorum.

Almanlar da futbolu çok seviyor ve Gelsenkirchen'de 62 bin kişi her hafta stadı doldurur ve desteğini verir ama Galatasaray apayrı benim için. 18 yaşında oynarken beni bağırlarına bastılar, desteklerini esirgemediler ve hala güzel mesajlar atıyorlar. Galatasaray taraftarının bendeki yeri ayrıdır.

Türkiye altyapıları gerçekten çok iyi. Türkiye'deki tüm altyapıları söyleyecek kadar iyi değilim ama Türk futbolcusu her şeyi yapabilecek güçte. Galatasaray altyapısı başlı başına bir okul. Elimi cebime ne zaman atsam, bir şeyler buldum Galatasaray altyapısında. Altyapılarda eksikler var ama ben kendime güvendiğim gibi Türk futbolcusuna güveniyorum. İnşallah genç kardeşlerimiz de Ozan gitti, bir şeyler başarıyor deyip ilham alıyorlardır.

Birazcık korku ve stres iyidir bence ama sahaya çıktıktan sonra her şey yok oluyor. Fatih Terim size güvendiyse, siz de onu mahçup etmemek zorundasınız. Ben de öyle yaptım. Şampiyonlar Ligi ve ligde üst üste maçlar oynadım. Zamanla heyecanı attım ve iyi maçlar çıkardım.

Fatih hocamın her zaman yanına giderim, Türkiye'ye döndüğümde ilk gittiğim yerlerden biri Florya'dır. O da her zamanki babacanlığıyla beni karşılar ve sohbet ederiz.