Bugün Ağustos ayının 9 u, bundan tam 5 yıl once 66 numarayla tanıştık biz. 09.08.2006 milada boleslaw maçıydı, kadrolar açıklandı ve sol kanatta bir çoğumuzun tanımadığı, bazılarımızın bu çocuk sağ bekte oynamıyor mu diye düşündüğü bir çocuk, 66 numarasıyla çıktı sahaya. Hepimizde soru işareti vardı, baskıyı kaldırabilir mi daha çok genç değil mi diye ancak maç bittiğinde türbünlere hakim olan sevinç, 5-2 lik galibiyetin verdiği sevinç değildi, bu sevinç alt yapıdan bir yıldız çıkarmanın verdiği sevinçti. Çok sevdik biz onu her şey de çok iyi devam etti, geçen günlerle taraftarın 66 numaraya sevgisi de arttı, 66 numaranın performansı da arttı. Eminimki bir çoğumuz İngiltere’deki Liverpool maçını unutamamaktadır. O kadar sevdik ki onu o kadar inandık ki ona, hiç bir başarısı olmamasına rağmen ismini Metin Oktaylarla, Bülent Korkmazlarla, Hakan Şükürlerle andık. Kaptan yaptık onu o genç yaşına rağmen çünkü bizim ruhumuzu temsil ettiğine inandık ve 10 numara yaptık. Ama hiçbir şey beklediğimiz gibi gitmedi. Biz ondan büyümesini beklerken o hep küçüldü. Her şeyini göz önünde yaşadı, herkese cevap verdi ama hakkında çıkan transfer dedikodularına bir kere bile dürüst olup gidiyorum veya kalıyorum demedi.

En kötü sezonumuzda kaptan olmasına ragmen bir defa doğru düzgün bir açıklama yapmadı. Sürekli bu dedikoduların içinde kaldı ve bunlara prim verdi çünkü artık o 10 numara oldu ve 25 milyon taraftarı yok sayarak, hiçbir çaba göstermeden edindiği Efsane Kaptan, Büyük Kaptan gibi taşıyamadığı bu ünvanlara ragmen, takımla bağlarını kopardı. Sonra takımdan bazı sebeplerden ayrılamadı ve ilk defa çıktı açıklama yaptı ben bu takımda kalıyorum diye aynen şu cümlelerle “ Fatih Terim geldiği içi kalıyorum”. 25 milyon taraftarı yine yok saydı, yine kendisini sevenleri kırdı ve yine küçüldü.

Birçoğumuz kaldığı için bu sözlerine tepki göstermedi ama yine dönekliğini yaptı ve 1 ay once aynı takımdan gelen teklifi kabul etmemesine ragmen şimdi kabul etti . Ne değişti cevap çok basit biraz daha küçüldü 10 numara. Sevgili renkdaşlar aramızda yönetime bu adamı sattı diye kızanlar var. Bu adam bize ne kattı ki bu kadar üzülüyorsunuz. Gerçekten bizi yukarılara taşıdı mı, fark yarattı mı kesinlikle hayır. Saman alevi performansları için de ben asla üzülemem. Gitmesi büyük bir soru işaretini ortadan kaldır. Artık takım rahat, gidicek mi kalacak mı diye soru işareti yok.

Üzüldüğüm nokta taraftarın bu kadar sevdiği bir kişini taraftarı yok sayarak gitmesidir. Halbuki önünde o kadar güzel örnekler varken bu hatayı yapması garip ama taraftarın Tugay’a olan sevgisini, Ümit Davalay’a olan sevgisini, Hakan Şükür’e olan sevigisini hiçbir zaman anlayamayacak. Bu saydığım isimlerde ayrıldı bu takımdan ama adabıyla ayrıldı adam gibi ayrıldı. Yolun açık olun 10 numara, bizim hatırlayacağımız tek şey 66 numara.

 Kısacası bu transferi bu kadar büyütmeyin, çünkü bu transferi büyütmek iyi ya da kötü sahaya çıkıp performans gösteren oyunculara, sabriye, servete haksızlıktır. Lütfen bu yazıdan 10 numaranın gidişini kabulnemediğimi falan zannetmeyin, tek istediğim bu şekilde ayrılan kişiler için geride kalanlara Galatasaray için ter dökenlere haksızlık yapmayın.