Kaybedilen Gençlerbirliği maçında gözlerden kaçan küçük bir ayrıntı vardı. Burak Yılmaz'ın maçın sonlarına doğru taraftarla arasında geçen münasebet. Eğer yanlış görmediysem skordan dolayı gergin olan taraftar Burak'ın oyunundan da memnun değildi ve gösterdiği efordan dolayı mantıklı düşünemeyen Burak,  uğultular karşısında tribüne el-kol hareketleri yaptı.

        Büyük takımlarda oynayan futbolcuların belki de yaşadığı en büyük sorun, işler iyi gitmezken karşılaştıkları yıkıcı eleştirilerdir. Futbolcu eleştirilmez, eksikleri söylenmez demiyorum. Elbette söylenir ama futbolcunun yaptıkları birden silinmez . Maç kazanıldığında girip kaçırdığı pozisyonlar için "çok pozisyona giriyor" , maç kaybedildiğinde ise aynı pozisyonlar için "beceriksiz, futbolcu değil" gibi tabelacı görüşler onlara zarar veriyor.

         Bahsi geçen talihsizliğe yada bence haksızlığa yıllarca maruz kalmış bir başka isim Hakan Şükür. Kazandığı şampiyonluklar, milli takım ve uluslararası başarıları bile onu acımasız eleştirilerden kurtaramadı. İşi gol atmak olan bir insanın Galatasaray forması altında oynadığı 392 maçta 228 gol bile onu başarılı yapamadı. Goller dışında asist ve hücum presi anlatmıyorum bile.

       Yeni Kral'ımıza tekrar dönelim. Bence Galatasaray kariyerine harika bir başlangıç yaptı. Normalde yabancı transferlerimize alışma süresi diye verdiğimiz bu kısa zamana o çok önemli işler sığdırdı. Çıktığı 28 maçta 21 gol bu görüş için yeterli sanırım. Özellikle şampiyonlar ligi maçlarında "çalışmıyor" denen kafasını iyi çalışır hale getirerek takımına en azından Mart ayını gösterdi. Eksikleri yok mu? Oldukça fazla. Ama bence kesinlikle futbolcu ve çok iyi golcü. Burak'a tavsiyem büyük takımda Türk oyuncu olmanın her zaman mükemmel olmak gerektirdiği gerçeğini kabullenmesi. Bir insan da sürekli mükemmel olamayacağına göre yapılan haksızlığa kulak asmamalı ve çok çalışmalı. Ve en önemlisi idol olarak kabul  ettiği Hakan Şükür ile aynı kaderi yaşamamak için bol bol dua etmeli.

CUMALİ ÖNCALIR