Trabzon maçı öncesi PAF takımı ile aynı otelde kalıyoruz. Böyle olunca da sahura kadar sohbet var. Ali Yavaş bir yanda, Suat Kaya bir yanda. Hep eski günlerden söz ediyoruz. İnanılmaz hikayeler anlatıyorlar. Ağzımız bir karış açık dinliyoruz. İşte Suat’tan bir Hagi hikayesi... Erzurum’da oynuyorlar. Ama son derece kötü futbol var. O günlerde pek olmuyor ama arada bir onların da kötü oynamaya hakkı var. Hele Suat ayağını topa vuramıyor. İşi bitirsin diye hep Hagi’ye topu vermeye çalışıyorlar. Bir pozisyonda Suat, Hagi’ye pas vermeyi başaramıyor. Hagi çok kızıyor. Bas bas bağırıyor Suat’a. Suat’ın zaten canı burnunda. Eliyle “Ne var be! Ne bağırıyorsun?” diye Hagi’yi tersliyor. Hagi büyük bir öfke içinde Suat’ın yanına koşuyor. Yüzü sinirden kıpkırmızı. “Ne dedin sen, ne dedin?” Suat şöyle bir bakıyor. Durum ciddi. Bir laf etse ortalık karışacak. Hem de sahanın içinde. Suat uyanık adam. Sanki bağıran o değilmiş gibi hemen cevabını veriyor. “Hagi sen haklısın. Ben de sana bunu söylüyordum. Sen yanlış anladın. Pası veremedim diye kendime kızıyorum. “ Hagi hemen yumuşuyor. “Tamam kardeş. Biraz daha dikkatli oynayalım” deyip olayı tatlıya bağlıyor. Suat derin bir nefes alıyor. İşte o zaman Hagi ustaya böyle saygı vardı. Normalde bir başkasının Suat’a böyle bağırması ne mümkün. Ve şimdi de ustaya aynı saygı mevcut.

Halil Özer / Fanatik

Webaslan mobil uygulamasıyla spor haberlerine herkesten önce ulaşmak için tıklayın