Galatasaray’ı seviyorum. Çünkü Galatasaray beni tüm üzüntülerimden, dertlerimden, sevmediğim insanlardan, hoşuma gitmeyen olaylardan, sıkıntılardan uzaklaştırıyor. Haftada sadece bir buçuk saat buluştuğum bir sevgili gibi. O bir buçuk saat, kalan günlere sabretmemi sağlıyor. Bazılarına göre çok saçma bu sevda. Bana bir şey kazandırmıyor bazılarına göre. Evet, belki maddi açıdan bir yararı yok. Ama her şey maddiyat olmadığını hatırlatıyor zaten Galatasaray aşkı. O galibiyet anında yaşadığım mutluluğu bana hiç kimse yaşatamamıştır şu yaşıma kadar. Ne annem, ne babam, ne de başka biri. Kimse bana Galatasaray kadar sadık kalmamıştır. Her zaman galibiyet olmasa da sonuç, mağlubiyetlerde bile içimde yaşadığım o duygu karmaşası, o üzüntü, yine de bana insanın umutlarını kaybetmemesi gerektiğini öğretmiştir. Galatasaray bana sabretmeyi öğretmiştir. Geçen sezon 8. sırada bitirdiğimiz zaman ligi, sabredip birinci bitireceğimize inandırmıştır. Galatasaray bana inanmayı öğretmiştir. Galatasaray bana güvenmeyi öğretmiştir. Sadece televizyonlardan, ya da maça gittiğimde statda gördüğüm, hiçbir zaman konuşup tanıma imkanımın olmayacağı insanlara güvenmeyi öğretmiştir. Galatasaray bana dayanışmayı öğretmiştir. Statda bağırdığım her hecenin aslanlarımıza moral olacağını öğretmiştir. Stada gidemediğimde evden izlerken bile okuduğum dualar, o kazanma isteğim o hiç tanımadığım adamlara güç vermiştir. Onlarda hiç tanımadıkları bizlere, milyonlarca kişiye söz vermişlerdir. Onlar bizlere biz onlara güvenmişizdir. Galatasaray kardeşliği öğretmiştir. Stadda golden sonra sallanan atkılarda hissettirmiştir bunu. Galatasaray mutlu olmayı, hatta çok mutlu olmayı öğretmiştir. Tek bir gol ile milyonların yüzünü güldürmüştür Galatasaray. Galatasaray üzülmeyi öğretmiştir. Hayatın her zaman çiçek bahçesi gibi rengarenk değil, simsiyah taraflarını da göstermiştir. Başarısızlıktan sonra dimdik ayakta durmayı, kendini ezdirmeden, şanıyla, şerefiyle daima başı dik ileri yürümeyi öğretmiştir. Galatasaray’ın bana kazandırdıkları üç-beş kuruştan çok daha fazlasıdır. Galatasaray aşkını hiçbir zaman hissedememiş ve hissedemeyecek olan insanların öğrenemeyeceği para ile ölçülemeyecek değerde şeyle kazandırmıştır bana Galatasaray. Galatasaray benim için bir takımdan çok daha fazlasıdır. Benim evim, benim yuvamdır.