Sen hiç Arena'da gol sevinci yaşadın mı bilirmisin bu duyguyu ben yaşadım nasıl birşeydir bilemezsin, öyle birşeydir ki gözlerinin önünde gol olur ve sen kimin attığını eve gelince yada anons edilince öğrenirsin..GOOOll diye fırlayıp hiç tanımadığın bir abiye yada yanındaki küçük kardeşine sarılırsın belki çok önemli bir maçtır belki bir derbidir belki gitti denilen bir maçın kıvılcımını yakan goldür ağlarsın göz yaşlarını tutamazsın, süzülür bir iki damla yaş yanaklarından ama sevinçten ....

Sen hiç Arena'ya gittin mi yada işin düştü mü bir maç günü seyrantepe metrosu hattı üzerinde bir yere...

Kolkola giren binlerce insanı, sarı kırmızı parçalıyı giymiş sarmaş dolaş maça giden sevgilileri, torunu ile maça giden tonton dedeleri, küçük kızını omzuna almış babaları, aynı besteleri söyleyen atkısı elinde boynunda olan binlerce taraftarı gördün mü...

Tek  amaçları Galatasaray olan binlerce gençle aynı metroya bindin mi, siyasi ideolojik farklı görüşlerden farklı dinden farklı ırktan farklı kültürlerden alevisi sünnisi kürdü türkü bir araya getiren o taraftarlarla sohbet ettin mi hiç...

Bir maç için haftalarca harçlıklarını biriktiren öğrenciler var dinledin mi hikayelerini, ben dinledim..Binlerce kilometre ötelerden Galatasaray AŞKıyla yanıp tutuşan Avrupa'nın çeşitli ülkelerinden bir maç için ülkemizin yolunu tutan hamile eşlerini küçük çocuklarını  alıp getiren insanlar tanıdım ben....

Bazen öyle soğuk olur ki hava; ısınmak için zıplar elli iki bin kişi birbirne sarılıp omuz omuza...

Kardeşliğin anlamını ben Arenanın tribünlerinde öğrendim, Paylaşılan bir çekirdeğin tadını orda aldım, Ismarlanıp içilen bir çayın sıcaklığını orada hissettim..

Bu dünyada yanlız olmadığımı binlerce kardeşim olduğunu aynı aşk aynı amaç uğruna heycanlarımızı paylaştığımızı Arenada öğrendim..

Polis taşlayan insanlara inat , orada polis yelekleri ile maça  beraber  biletsiz giren insanlar gördüm  o kardeşlerimize de koltuklarımız yanında bir yer tuttuk, hakkımızı helal ettik...

Birgün olsun bir maçta da oturmadık devre arasında otururduk sadece takım içeri girince ...Biz bitmek, tükenmek, susmak nedir bilmedik hiç...Bir maç nasıl alınır bir golün asistini taraftar nasıl yapar ölü nasıl diriltilir tabiri caizse bunu gösterdik hep...

Kalbin durmasını Musleranın tuttuğu bir penaltı anında yaşadık, öfkemizi hatalı verilen bir hakem kararında kustuk,  Üzüntüyü yediğimz golde kaybettiğimiz maçta  yaşadık...

Ama küsmedik bir gün olsun o sahada ki 11 aslandan desteğimizi geri çekmedik; hele yendiğinde sevmedik Galatasarayı yenildiğinde sevdiğimz kadar....

Biz Galatasarayı gönülden sevdik..

Allah bize bu senede hayırlı bir sezon geçirmeyi kupalar kaldırmayı nasip etsin, herkese de  o atmosferi yaşamayı, o atmosferin bir parçası olmayı nasip etsin...

Saygılarımla,

https://www.facebook.com/arifcoskun1905

https://twitter.com/Arifcskn