Ülkemizde genel olarak spor özel olarak ise futbol,çoğu insanımız için günlük hayatın stresinden,endişelerinden uzaklaşarak,kafa dağıtmak ve eğlenmek uğruna iştirak edilen yegane sosyal etkinlik olarak öne çıkmakta.Öyle ki aramızdan bazı arkadaşlarımız takımlarını yöneticilerden dahi iyi takip etmekte,adeta gönül verdiği renkler ile yatıp kalkmaktadır.Buraya kadar her şey normal gözüküyorken,farklı kesimleri bir araya getiren futbolun içine siyaset girdiğinde işin rengi biraz değişiyor.Bu yazıda tartışmak istediğim bunun olumlu ya da olumsuz bir gelişme olup olmadığıdır.

    Hepimizin malumu ülkemizde,ideolojilerden ve hükümetlerden bağımsız olarak siyaset her daim futbolun bir anlamda hamisi ve yöneticisi olmuştur.Buna en güzel örnekler; Kenan Evren'in Ankaragücü'nü lige yükseltmesi,Kuvvet komutanlarının Diyarbakırspor'u lige yükseltmesi,Günümüz başbakanının Kasımpaşaspor'u ligin önemli bir ekibi haline getirmesi,Eski bakan Fatma Şahin'in Gaziantepspor soyunma odasında prim sözü verirken basına yansıyan görüntüleri,Meclisten Aziz yıldırım ve Fenerbahçe lehine çıkan yasa,Yine günümüz başbakanının (ses kayıtlarına göre) Fenerbahçe başkanlığı için seçime iradesini karıştırması vsvsvs...

    Görmekteyiz ki ülkemizde her dönemde siyasi irade futbol üzerinde manipülatif ve belirleyici bir güç olarak yer almıştır.Ben bir futbolsever olarak bundan son derece rahatsızım.Ancak bir de SİYASETİN, TEPEDEN EMİRLE DEĞİL SIZLAYAN VİCDANLARIN HAYKIRIŞLARI İLE futbolun içine girdiği durumlar var.Nedir peki bu durumlar ? tepeden gelen bir atamadan ya da müdahelden daha mı zararlılar ? kanımca hayır.Nedeni ise çok basit; Halkın vicdanı tribünlerde tecelli ettiği vakit, klüpler arasındaki düşmanlıklar,farklılıklar bir kenara bırakılmakta ve adeta tek vücut,tek ses olunmakta...

     Bir Galatasaray'lının,bir Fenerbahçe'linin,Bir Beşiktaş'lının kolkola yürümesi,aynı dilden konuşması,yüreklerinin birlikte çarpması sanıyorumki yalnızca ve yalnızca ayrışmadan ve bölünmeden nemalananlara, farklılıklar üzerinden gerek siyasi gerek ekonomik olarak prim sağlayanlara dokunmaktadır.Daha 14 yaşındaki bir çocuğun polis silahıyla gerçekleşen ölümünü, toplumca benimsemek bizi birbirimize yakınlaştırmaktan başka hiçbir şeye hizmet etmez.Bu birliği,bu ortaklığı gölgeleyebilecek olan provakotörler ve ayrılıkçı gruplar her daim olacaklardır.Ancak bunlar aramıza sızma yapmasın diye vicdanımızı susturmak yerine her tribünle,her renkle aramızdaki  SAFLARI SIKLAŞTIRMALI, sahalardan başlayarak tüm ülkeye ÖZGÜR İRADEYİ,BARIŞI VE VİCDANI yansıtmalıyız.Unutumayalım FUTBOL YALNIZCA FUTBOL DEĞİLDİR !