Merhaba arkadaşlar,

ben her şeyden önce spor severim, Galatasaray taraftarıyım, futbol aşığıyım. Son yıllarda, özellikle de son beş yılda, sosyal anlamda Galatasaray taraftarımızın çok yara aldığını gözlemliyorum. Galatasaray sevgisini tartışmayacağım taraftarımız ayrıştı, sabırsız hale getirildi, hiç bir şeyi beğenmez oldu ve bir çoğumuz internetinde etkisiyle, taraftarlığı kenara bırakıp teknik direktör, yönetici oldu. İçimizde ki sevgi tohumları eksildi, bir birimizi içerimizde pek sevmez, tutmaz olduk.

Ki bu taraftar 14 yıl şampiyon olamamış, sabırla bir birine sarılmış, gururla armasını korumuş, dürüstce sporunu izlemiş ve olgun bir duruşla yıllarca yine takımına destek vermiş olandır. Galatasaray taraftarı büyüktür, duruşu farklıdır.  O günlerden bu günlere tabii çok şey değişti ama şike yapanlar kadar sahip çıkabiliyormuyuz biz takımımıza? Saha da veya salonda, niye topluca küfür ederiz? Bu sayfalarda başkanına, hocasına, oyuncusuna hakaret edenler bile var aramızda maalesef. Eleştirilere sonuna kadar varım, ama hakaret, küfür Galatasaray taraftarına yakışmıyor.

Futbolun bir spor olduğunu, yenmenin ve yenilmenin kardeş olduğunu niye unuturuz? Bizi küfüre, şiddete tahrik edip itenlerin neler yaptıkları ortada iken, niye bu tuzaklara düşeriz? Amacımız taraftarlar olarak klübe katkı sağlamak ise, ki öyle olmalıdır, takımımızın ceza alabileceği hareketlerden kaçmak gerekmez midir? Akıllı davranmayarak, haysiyet yoksunu şikecilere basında kullanabilecekleri malzeme çıkarıyoruz sadece. Kısaca demek istediğim "taraf" ile "taraftar" arasında ki farkı ve Galatasaraylılık ruhunu iyi anlaması gerektiğidir. Şanlı tarihimize bakarsak, ne sevinçler, ne zorluklar, ne çoşkular yaşamış bu taraftarlar. Gün yine birlik olup, destek vaktidir.

Klübün bir yönetimi, takımı ve teknik ekibi vardır, beğenilir beğenilmez ama destek olmak "Galatasaraylı isen", şarttır. Lütfen kendi işimize bakalım ve destek olalım. Yeteri kadar oyuna geldik, birlik olup artık fenerasyonun oyunlarına gelmeyelim.

Saygılarımla