Yazacağım o kadar çok şey var ki hangisini önce söylesem ötekinin hatrı kalacak. Biz taraftarız, biz para verip forma alanlari para verip maça gidenleriz, milyon eurolar alıp o formalarla sahada gezenler değil. Biz tribünde, tribünde olamıyorsak televizyon başında futbolculardan daha çok efor sarfedenleriz. Kimse bir iki maç kaybetti diye isyan etmiyor, bizim istediğimiz kazansın ya da kaybetsin bu takımın Galatasaray ruhuna yakışır şekilde mücadele etmesidir. Takımın kaptanlarına bakıyoruz. Selçuk inan 60 dakikada 0 top kapma, 0 ikili mücadele kazanma, 0 şut ve 0 etkili pasla oyundan çıkıyor. Wesley Sneijder de aynı şekilde tamam ya da devam maçında 90 dakikayı tamamlayamıyor, Sabri kadroya dahi giremiyor. Takımın yıldızlarına bakalım, Podolski... Ayağına top atarsan gol atma ihtimali var ama Elmander görmek istiyor taraftar, koşan, mücadele eden top kapan kapamasa da zorlayan kan revan içinde maç tamamlayan.. Bruma, bencillikten boş kaleye dokunacak arkadaşına pas atmayıp dışarı çekiyor şutları. Eren Derdiyok ilk 2-3 maç attı golünü, sonra arkadaşlarına uyum sağladı yatmaya başladı, dün 75. dakikada oyuna giriyor ilk topa dokunduğu anda dakika 92. Ve tabii ki en büyük yıldızımız yönetim.. Grosskreutz, Jem Karacan, Jose Rodriguez, Tolga Ciğerci, Ahmet Çalık, Serdar Aziz, Linnes, Sigthorson, De Jong transferlerini yapıyoruz. Milyon Eurolar veriyoruz. Hangisi ne verdi diye bakıyoruz elde var kocaman bir 0. Yarısı sakat gelmiş oynamamış, bir tanesini transfer etmeyi bile becerememişsin sonrasında ilk fırsatta kaçmış. Sadece Garry Rodrigues gelecek vadediyor kendini parçalıyor, çabalıyor, başka kimsede o ruh yok, muhtemelen Garry de 1-2 maç sonra bu takıma ayak uyduracak ve sahada yürümeye başlayacak. Sonra kendimize bakıyoruz, günlerden pazartesi işten çıkmışız yorgun argın boğazımız parçalanana kadar bağırıyoruz tribünde. Saldır Galatasaray diyoruz, bakın diyoruz oyunculara, biz mücadele ediyoruz diyoruz, bırakmayın kendinizi sağlam basın yere diyoruz. Tolga topa basıp pozisyonu öldürüyor Selçuk topsuz alanda kayıp düşmüş 60. dakika ben daha fazla ayakta duramayacağım diyor çıkıyor. Bruma ben bu maçın yıldızı olayım dur şunu çalımlayıp gol atayım diyor boştaki arkadaşına topu bırakmıyor. Podolski Eren napalım top gelmiyor bi de pres yapıp biz mi kapacağız topu diyor. Yasin her topu alışında bir şey yapacak gibi oluyor sonra ya da boşver ya niye yenelim ki deyip öldürüyor pozisyonu. En son futbolla bilardoyu ayırt edemeyecek bir yönetici çıkıp "penaltımız verilmedi verilse kazancaz, şansa gol attılar" diyor. Bir Galatasaray'ın mı şansı yaver gitmiyor? Ne zamandır Galatasaray'ın maç kazanmak için şansa ihtiyacı var? Ne zaman bıraktık mücadele etmeyi? Onlarca maç kurtaran Muslera'yı, zaman zaman hatalar yapsa dahi elinden geleni veren Chedjou'yu, henüz futbola aç olan Garry Rodrigues'i ve dünkü maçı göz ardı edersek istikrar abidesi Hakan Balta'yı al, futbolcuların kalanını da bir yerlerde unut. Bu kadar ruhsuzluğu, bu kadar acizliği bu taraftar kaldırmaz. Dursun Özbek'le karşılaşıp bir cümle söyleyebilecek olsaydım sadece şunu söylerdim, "kardeşinizi ve yönetimdeki arkadaşlarınızı alın, el ele bir bakkal dükkanı açın ve orayı yönetin, Galatasaray'ı yönetecek yeterlilikte hiçbir zaman olmadınız, taraftarı kanser etmeyin, en iyi hizmetiniz istifanız olacaktır"