Bu sitede yazılan yorumları, köşe yazısı tadındaki fikirleri okudukça içim ürperiyor. Galatasaray taraftarı doksanların başında bu kadar kötü analiz yapamazdı. Bu kadar medyanın salatalığına tuzlukla koşmaz, özgün fikirleri olurdu. Öncelikle Başkan Özbek ile Ünal Aysal arasındaki kıyasa gelelim. Ünal Aysal’dan başlayalım. Kimse hatırlamıyor herhalde ama Adnan Polat’ın gönderilmesine bu taraftar sessiz kalmıştı. Elmander’i getiren Polat olmasına rağmen, Ünal Aysal transfere konmuş, taraftar bağrına basmıştı. Ünal Aysal hiçbir zaman ekonomik başarıdan söz etmedi. Fatih Terim’i getirdi. Hep sportif başarı dedi ve ilk iki senede şampiyonluk, Şampiyonlar liginde çeyrek final geldi. Üstelik Fenerbahçe’yi kurtarmaya gelen Demirören’e rağmen getirdi bu başarıları. O yıllarda hakemler bu kadar hak yiyemiyor, üç antrenör atıldığında medyayı inletiyordu yönetim. Sponsorluklar ise üst düzeydi. Nikon, Daikin, Opel, Coca-cola hatırladıklarım. Özbek ilk senesinde forma sponsoru bulamadı. İlk üç beş hafta göğüs reklamı olmayan formalarımız vardı. Alınan oyuncu kalitesi hep düştü. Sebep “Ünal Aysal’dan kalan borç” dendi. Ölümüyle birdenbire efsaneleşen Özhan Canaydın zamanında birikti bu borç beyler. Stat sürecinde dolandırıldı G.Saray kulübü. Eğer Mustafa Sarıgül Seyrantepe fikrini ortaya atmasa hala Mecidiyeköy keşmekeşindeydi bu taraftar. Özbek’e sunulan ektra kredilerin hiçbiri Aysal’a verilmedi. Şimdi o günleri unuttuk sanırım. Ya da hiç umursamadık. Gelelim Sneijder meselesine. Sırf bu taraftar yıldız istiyor diye alındı Drogba ve Sneijder. Hepsi de Terim’in önce isteyip, sonra istemediğini söylediği transferlerdi. Ünal Aysal niçin “çilek” benzetmesi yaptı bir düşünün. Pastayı süslemeye yarar o çilek. Pastayı satan şeydir. Bu yıldızlar sadece taraftarı mutlu etmek için alındı. Drogba’ya bir şey diyemem belki ama Sneijder takımın dengesini ve hızını bozduğu kanaatindeyim. Frikikleri Sneijder kullandıkça gol şansı düştü bu takımda. Selçuk frikik atmayı unuttu. Tıpkı sağ beke çekilince orta yapmayı unutan Sabri gibi. Şimdi Selçuk’u tükaka yapıp, Sneijder için ağlayanlar tekrar düşünsün. O Fatih Terim’in Aysal dönemi günlerini özellikle. Selçuk’un penaltı gibi attığı frikikleri tekrar bir hatırlasın. Sneijder gelince Selçuk’un geriye çekildiğini, burada daha verimsiz kaldığını, futboldan soğuduğunu belki görebilir o gözler. Sonuçta giden gider, kalan sahalar bizimdir. Ünallar, Terimler, Özbekler, Sneijderlar gider. Galatasaray kalır. Galatasaraylılık kalır. Yapılacak şey geride götürdüğü maçı çevirmek için hamle yapamayan, son beş dakikada oyuncu değiştirip maçı soğutmaya yardım eden Tudorları göndermek değildir Galatasaraylıların görevi. Takıma sahip çıkmak doğru yöneticiyi seçmekten geçer. “Niçin on yıldır alt yapıdan oyuncu çıkmıyor, Semih ve Arda’dan sonra niye kesildi de Norveçten, Arjantin’in üçüncü liginden topçu alıyoruz?” demektir. “Paranız yoksa genç nesilleriniz de mi yok” demektir. Demirören’e yabancı sınırlaması için baskı yapmaktır. Tıpkı zamanında Fenerbahçe’nin yaptığı gibi! Tıpkı işine gelenlerin futbolu yönetmesi gibi yönetmelidir bu taraftar. Artık gün Galatasaray’ın günü olmak zorundadır…