Terim ile her şey başka.

Hocanın üç dönemini de biliyoruz; ilk dönemi en büyük referansı oluyor. O günleri arıyoruz, özlüyoruz. Tabi o dönemin kadrosunu da. Küçük bir nostalji yapalım; Taffarel, Küçük Hakan, Capone, Popescu, Fatih, Suat, Ümit Davala, Hagi, Arif ve Kral Hakan Şükür… Daha emeği geçmiş nice Galatasaraylı futbolcu…

Unutulmaları, özlenmemeleri imkansız. O jenerasyonun Türkiye’ye kazandırdığı iki büyük kupa Galatasaray’ın müzesinde sergileniyor. 1996 – 2000 yılları arasındaki 4 büyük ve şerefli şampiyonluğu da kattığımızda milenyuma girişte Türkiye’ye kattığı tartışılmaz Galatasaray’ın. Ta Çin’e kadar adını duyurmuş başka bir kulüp Türk kulübü daha biliyor musun Cim Bom’dan başka? İşte bu başarıların temelidir Terim.

İkinci dönemine geliş sürecini de hatırlıyoruz. Bana göre Lucescu hocaya büyük yanlış yapılmıştı. Rahmetli Centilmen başkanımız Özhan Canaydın, seçimlere elinin güçlü girmesi adına Fatih hocayı takımın başına getireceğini açıkladı. Eh, bu büyük bir koz oluşturdu. Fatih hoca ne demekti! Ben bile ilk duyduğumda helal başkan dedim. Fakat başarısını inkar edemeyeceğimiz bir teknik adama da veda ettik; Lucescu’ya.

Terim başarıları tekrarlayacak; yolunda olmayanları yoluna sokacak, disiplin getirecek ve şampiyonluklar alacaktı takım. İlerleyen zamanlar gösterdi ki, kurduğumuz hayaller boşa çıktı. Fatih hoca takımdan ayrıldı. O süreçten sonra işte, Galatasaray’da gerçek çatırdamalar başladı. O döneme kadar camiada eşine rastlanmamış olaylar yaşandı. İkiye bölünmeler, üçe bölünmeler bile yaşandı.

Rahmetli Canaydın başkandan sonra görevi devralan Adnan Polat geldi. Döneminde bir şampiyonluk yaşadık. 2007 – 2008 sezonunda, Hakan Şükür’lü, Mehmet Topal’lı, Lincoln’lü, Bouzid’li kadro ile 79 puanla, en yakın takipçilerimiz Fenerbahçe ve Beşiktaş’ın 6 puan önünde şampiyon olarak bitirdik… Fakat bu Galatasaray’ımızda bir sonun başlangıcı oluyordu; başarı!

Ne yazık ki Polat dönemi mükemmel transferlere, harcanan paralara, taraftar desteğine, TT Ali Sami Yen Spor Kompleksine rağmen hayal kırıklığı ile sonlandı. Biz küçüklüğümüzde sandelye kapmaca oynardık. Ayakta kalan oturmak için sonraki turu beklerdi, hala oturamazsa kızar, sandelyeyi birinin altından çekiverirdi.

Aynen böyle koltuğunu alıverdiler Adnan başkanın elinden. Komik bir süreçle ve Galatasaray’ımıza yakışmayan bir biçimde bir takım Divan oyunlarıyla Polat ve ekibine DUR dendi. “Başarısızsınız, gidin!” Adnan başkan bize Kewell’ı ve Baros’u kazandırdı. ŞEREFLİ iki şampiyonluk yaşadık dönemlerinde. Bu yıl da kendisine başkanımız olarak veda ettik.

Terim’in üçüncü dönemi şahşalı başladı. Başkanlığa Ünal Aysal’ın gelmesiyle beraber göreve davet edilen Terim, “Söz konusu Galatasaraysa gerisi teferruattır” diyerek takımın başına üçüncü kez geçti. Önemli transferler yapıldı ve daha da yapılacak gibi gözüküyor. Gelen oyuncular malumunuz; Selçuk, Ceyhun, Elmander, Melo, Ujfalusi, Muslera ve Arda! Arda neden, derseniz; Fatih hocanın disiplini altında mükemmel işler yapacaktır. Nükseden sakatlıklar zaten Galatasarayın yakasını bırakmazken yeni bir kondisyoner, doktor takıma kazandırıldı.

Baros ve Arda gibi “kronik” sakatlıkları bulunan oyuncular, bu ekip sayesinde daha az süreli sakatlıklar geçirecektirler. Hiç sakatlanmazlar demek insanlığın ve daha doğrusu futbolculuğun doğasına aykırı. Fakat Fatih hocanın disipliniyle ve kurallarıyla daha aza inecektir hem sakatlıklar hemde hatalar.

Son söz olarak; Fatih hoca Galatasaray’ın geçmişine de ışık tutan bir lider! Disiplini ve karakteriyle, duruşuyla, inancıyla bir Galatasaray lideri ve hatta işçisi. Ona saygı duymamız, inanmamız gerek. Biz destek oldukça Fatihli Aslanlar başarıya doymayacak.