Ülkemizin zor günler geçirdiği şu günlerde, biraz kafamız dağılsın deşarj olalım diyip maç izleyelim diyoruz, ama aynı ülke içindeki karamsarlık bizim takıma yansımış gibi. Son oynanan Osmanlı maçı; maç için elverişsiz bir saha, Ülkemizde yeni yatırımlar yapılıp stad yapılıyor ama ne hikmettir eski stadlardan tek farkı trübünlerin dik ve sahaya yakın oluşu, yani bunu yapan yaptıran firma devlet her kim ise, biraz ülkenin, bölgenin stadın yerinin coğrafi yapısına, iklimine uygun stad yapsanız ya. ya don oluyor ayakta duramıyorsun, yağmur yağar top sekmez, kar yağar çizgi görünmez, zormu üstü kapalı stad yapmak? yeni diye stad yapıyorsunuz eskisinde beter zemin oluyor. bizim kendi stadımız yalan hikayesine döndü, üstü kapandı, kapanacak, kapanması lazım, gerekli-gereksiz diye diye yıllar geçti ve sonuç kapanmadı...vay arkadaş ne garip bir ülkeyiz. 

Gelelim takıma; nereye kadar bu acı? benim yaşım 33 ve hiç bukadar acı çektiğimi hatırlamıyorum takımı izlerken. herkes ayrı telden çalıyor, hırs yok, sistem yok, diziliş yok, hoca dünki Tuzla maçında bir kadro kurmuş, tamam rakip güçlü değil, ama formaları çıkar maçı oynat dersinki tuzlasporlu oyuncular galatasaraylı, adamlar mücadele etti ıssırdı kopardı, ama bizimkiler yine al gülüm ver gülüm, ve fark atması gereken maçı gene semih sayesinde bu kezde 3 puan sahibi olduk. yazık bu taraftara, bu ruhsuz oyuna, yani bize yakışmıyor artık ve cidden izlemiycem maçları desem de dayanamıyrum ben takımıma ihanet edemiyorum, ama o formayı giyen bazıları ihanet ediyor. şuan sıralamada enterasan bir şekilde iyi durumdayız, devre arasında teknik heyet kesin değişmeli, transfer yapmasanız bile bu takım şampiyon olur, biraz inanç biraz hırs bu takım tutulmaz. ama bunu yapacak bir hoca ve yönetim gerekli, hakkımızda hayırlısı, bekliyoruz.