Bunu söylemek utanç verici aslında, fakat insan bir nevi borçlu hissediyor kendisini, galatasaray'ın cebinden çıkan ve hiçbir dönüşü olmayan devasa boyuttaki paraların hesabını yapmaya; sanki artık kadın takımımızda bazı şeylerin değişme vakti geldi..

En iyi zamanlarında dahi, fenerbahçe derbileri haricinde 4 haneli seyirci topluluğunu yakalayamayan bir takımın durumunu sadece taraftarın arma peşinde yeterince koşmamasıyla açıklayamazsınız. İdame ettirmesi gereken okul, iş ve hatta aile gibi sorumlulukları olan genişçe bir kitle zaten futbol ve erkek basketbol gibi daha lokomotif branşların takipçisi olmak için önemli bir mesai harcıyor.

Doğaldir ki, bu bir zorunluluk hali değil, aksine bir tercihtir. fakat kadın basketbolu gibi normal şartlarda ilginin daha arka planda kaldığı alanlarda, süreklilik arz eden bir aidiyet için o armayı taşıyan isimlere ayrı bir sorumluluk düşmektedir.

Fenerbahçe derbisi zamanı bu takımı aklına getirdiği için bazı dönemlerde yargılanan büyük bir kitlenin yaşadığı bu tercih ise benim gözümde bir hayli normaldir; çünkü önüne konulan kimliklerden tercih yaparken insanı güdüleyen en önemli ölçütlerden biri "öteki" kavramıdır; galatasaray'ın ötekisi de her daim fenerbahçe'dir.

Zaten yıllardır hiçbir dönüşü olmayan biçimde bu takıma para akıtılmasının sebebi de, kimse dillendiremese bile fenerbahçe rekabetidir. ancak benim artık sayamadığım üzere stafftan ve oyunculardan bazı demirbaşlar hariç yıllardan beri devam eden sirkülasyon hep aynı sonuca yol almıştır; galatasaray sanırım tarihinde hiçbir branşta fenerbahçe'nin istikrarlı bir şekilde böylesine arkasında kalmamıştır.

Bence artık sorulması gereken soru da, buna gerek olup olmadığıdır. Harcanan paralarla beraber her sene yaşanan hayal kırıklığının da doğru orantılı bir şekilde arttığını göz önüne alırsak, belki de artık çanların birileri için çalma vakti gelmiştir.

Daha az bir harcamayla, gençlere yatırım yaparak, daha küçük isme sahip yabancı oyuncularla beraber yaşayabileceğimiz muhtemel en kötü senaryo bir süre türkiye kupasını alamamız olacaktır. Sanırım hiç kimse de buna kısa dönemde ses çıkarmayacaktır.

Zaten bırakın geleceği, günümüze dair bile hiçbir akli planlamamız olmadığını düşünürsek, belki de adına üzülerek küçülme diyeceğimiz şey, bizi daha sağlıklı yarınlara taşıyacaktır; üstelik kabuk bağlamış cerahatlarımızdan da kurtularak.

Ben inanıyorum ki, kadın takımımızı her şartta takip eden 150-200 kişilik kemik kitle, takımın çok daha az bir harcamayla yapılacağı ve daha küçük hedeflere yöneleceği dönemlerde dahi, aynı arma aşkı ve şevkle salonlara koşmaya devam edecektir.

Sanki artık kadın takımımız için feda vakti;

Çünkü tünelin ucu artık oralarda kırmızı değil..