Hak ettik... Bu yıl şampiyon olmamayı fazlasıyla hak ettik. Hakem hataları ya da yaşadığımız onca sakatlıklar bu kötü oyunun asla bir sebebi değildi ve olamazdı da zaten. Tabiki herkesi, her şeye rağmen yeneceğiz diye bir kaide yok. Fakat mazeretimiz bunlar değildi. Biz, kendi içimizde doğruları bulamadık maalesef.

A planı ya da B planından bahsetmiyorum. Oyun felsefemiz tamamiyle şekil değiştirdi bu yıl. Yıllardan beri sürekli öne oynamaya çalışan bir takımın hücumda bu kadar kısır kalması, yan nedenlerin etkisi değil, tamamiyle doğru çözümler üretemeyişimizin bir sonucuydu. Buna rağmen bekleyerek de kazanmayı bildik bir çok maçta. Terim, belki de takımın ilerleyen yaşından dolayı en sonunda kendinden de ödün vererek böylesi bir kontrol oyununu tercih etti. Risk almadı ve kolay olanı seçti.

Oysaki biz Falcaoyu ileride tek başına kalsın diye almadık. Top alamadığı için sürekli geriye gelsin diye de almadık. Falcaonun kanatlardan desteklenmesi değil, bizzat yay önünden yani önlü arkalı desteklenmesi gerekiyordu. Çünkü geçmişinde ancak bu şekilde başarıya ulaşmış bir futbolcuyu transfer etmiştik.

Andonenin sakatlığından sonra önümüzde iki alternatif vardı. Hücum zenginliği ve dominant bir futbol adına Falcaoya yakın desteği ya Ademle ya da Emreyle sağlayacaktık. Fakat bu iki futbolcunun ikisi de iyi oynarken bile kesildiler. Böylece geçiş futbolunu yapamayan gereksiz bir orta saha kalabalıklığı oluşturularak kontrol futboluna dönüldü, Falcao yanlız bırakıldı ve bunun sonucunda da hücum kısırlığı ortaya çıktı.

Böylesi bir gol sayısı ve hücum fakirliğiyle şampiyon olunmaz. Biz şu anda kendi içimizde üretemediğimiz çözümlerin bedelini ödüyoruz. İlk yarıdaki Babel ve Nzonzinin zaman kayıplarından ziyade, Belhanda, Feghouli ve Serinin Galatasaraya neleri kaybettirdiklerini maalesef göremedik. Onlara tanınan sabır, üç geçiş futbolcusu Emre, Adem ve Taylana tanınabilseydi, şu anda belki de çok farklı şeylerden bahsediyor olacaktık.

İtiraf edelim ki hücum zenginliği en iyi takım Trabzonspor. Fakat daha dengeli oynayan ve en iyi organize olan takım da Başakşehir. İkisi de bizden çok daha fazla hakettiler şampiyon olmayı.

Başakşehirin artısı, elindeki geniş kadro ve yıllardan beri beraber oynamışlığın getirdiği pozisyon bilgisinin geçiş futboluna da daha iyi yansıtılıyor oluşu. Sakinler. Ofansif yerleşmeyi doğru yaparak, topu, rakip ceza sahasına sakince getirebiliyorsanız oyun anlamında çok büyük bir yol kat etmişsiniz demektir. İşte Okan Burukun Başakşehire kattığı belki de en önemli detay bu.

Benim favarim hala Trabzonspor. Sörloth mükemmel bir sene geçirdi. Fakat Başakşehir de ipi göğüslerse sürpriz olmaz.

Biz, normal şartlarda iki takımı da yenemeyiz. Hele ise geçiş futbolunu yapamayan gereksiz bir orta saha kalabalıklığı oluşturarak, kontrol futbolunu tercih edersek galip gelmemiz daha da güçleşir. Çünkü iki takım da Fenerbahçe değil.

Fenerbahçe şampiyon olamadığında sadece bizi yendikleri için onlarda bir Galatasaray avuntusu oluyordu. Fakat aynı durum bizim için söz konusu olamaz. Çünkü şampiyon olamamak daha acı. Bu yıl Fenerbahçeyi yenmiş olsak da şampiyon olamamanın burukluğu içimizi sızlatacak ve bu durumun maalesef bir avuntusu da yok.

Dediğim gibi hata, onda ya da şunda değil, şanssızlıklarda ya da talihsizliklerde de değil, hata, kendi içimizde doğru çözümler üretemeyişimiz yüzündendi. Fatih Terim, yıllardan beri süregelen oyun felsefesinden ödün verdi ve kaybetti.

Bir insan heyecanını yitirmişse düşünmek lazım. Fakat cesaretini kaybetmişse, o halde emeklilik vakti de gelmiş demektir. Terimin sezon sonunda artık önünü gençlere açmasını tavsiye ediyorum. Emekleri büyük, yadırganamaz fakat tıpkı Ferguson gibi herşeyin bir sonu var.

Başakşehir şampiyon olsun ya da olmasın, Okan Hoca sadece Türkiyede değil, Avrupada da devam ettiği için bu alanda da rüştünü ıspatlamış bir konumda. Terimden sonra kendisinin en iyi alternatif olacağı kanaatindeyim. Çünkü futbolda artık demode oyun planları işlemiyor. Geçiş oyununu iyi yapan ya da yaptıran her kimse, işte o, bir adım önde oluyor artık. 

Saygılar...