Bu yazıda yenilginin türevleri olan kaybetme ve mağlup olma kelimelerini bir daha sonsuza kadar söylenmemek üzere duyamayacaksınız. Çünkü bu kelimeleri teleffuz etmek yasak. Yakın gelecekte ya da uzak gelecekte rakipten hiç bir puan alamasak bile bu kelimelerin gerek teknik kadro gerekse idari kadro tarafından her türlü teleffuzu artık tamamen yasaklandı. (Kural 1)

Bahaneler üretmek sığ düşünceli insanların işi, bu durumu onaylamıyorum. Çünkü bahaneler üretmek savunma mekanizmasını harekete geçirir, insan çözüm bulmak yerine bilakis yanlışına daha sıkıca sarılmaya başlar. Nitekim de öyle oldu. Bir çok maç bitiminde binbir çeşit bahaneler sıralayıp sonra da biz bahanelere sığınacak değiliz diye tafra yapmak aslında yanlış kararlarımıza daha da çok bağlanmamıza yol açtı. Böylece bir önceki maçtan ders alınmayan, peşi sıra gelen hatalar ve inatlaşmalar sinsilesi devam ede durdu bir sonraki maç.

Hiç bir reaksiyon belirtisi gösterilmeyen bir başarısızlığı asla kabul edecek değilim. Her şeye rağmen canınız sağolsun demek ise içimden hiç gelmiyor. Görmek istediğim tekmeye kafa atmanız, çıkık omuzla oynamanız ya da alnından oluk oluk kanlar aktığı halde sahaya dönebilmek için can atmanız falan değildi. Hoş, bunlar olsaydı çok da makbule geçerdi aslında ama ben sadece sahadaki mevcut durumu kabul etmemenizi, bir nevi isyan etmenizi isterdim. İçinizden birinin arkadaşının formasının yakasından tutup kendine gel diyerek onu silkelemesini isterdim. Rakip futbolcu arkadaşına sert girdiğinde, aynı futbolcu topla buluşur buluşmaz senin de ona sert girmeni isterdim. Benim arkadaşıma bir daha böyle sert giremezsin demenin, takımdaşlığı ve kazanma hırsını arttırmanın ince nüanslarından biridir bu durum. En çok da neyi isterdim biliyor musunuz, maç bitiminde tıpış tıpış boynu bükük tünele doğru yürümenin acizliğini görmek yerine, kendinizi çimlerin üzerine atmanızı isterdim. Öyle bir 90 dakika çıkartmışsınız ki, nefesiniz kesilmiş, hakem son düdüğü çalınca da dizlerinizin bağ çözülmüş, yürüyecek mecaliniz kalmamış ve kendinizi çimlere bırakıvermişsiniz. İşte en çok bu sahneyi görmek isterdim. O zaman derdim ki canınız sağolsun!

Şimdi ise sizi sadece topyekün olarak ayakta alkışlıyorum. Çünkü daha fazlasını maalesef hak etmiyorsunuz. Maç başına pirim almanızdan dolayı olsa gerek, rakipten puan alamasanız bile maç bitiminde yüzünüzde en ufak bir üzüntü belirtisi olmuyorsa, bu işin matematiğinde bir yanlışlık var demektir. Galatasaray formasıyla sahaya çıkmak mı yoksa o formanın hakkını vererek rakibi yenebilmek mi ödül olmalıdır? Bundan sonra galibiyet haricinde futbolcular hiç bir şekilde prim alarak ödüllendirilmeyecekler. (Kural 2)

Madem galibiyette ödül var, o halde galibiyet haricindeki her türlü sonuçta da ceza olmalı. Çünkü adalet bunu gerektirir. Ödül ve ceza sistemi mutlaka uygulanmalı. (Kural 3) O hafta galip gelemedin mi, ertesi günü sabah beşte idmandasın. İzinler iptal ve bir sonraki maça kadar da kamptasın. Hadi buyrun bakalım. Galip gelemediğin hafta izin gününde sabahlara kadar eğlenmek yerine kampta kalmak nasılmış? Futbolcular bu duyguyu bizzat yaşasınlar, biz arkamıza yaslanalım ve o haftanın sonunda galip gelebilmek adına nasıl adam gibi oynanıyormuş hep beraber görelim.

Ruhsuz futbolcuların Galatasaray armasını üstlerinde taşımaları bana dokunuyor. Çünkü haketmiyorlar. Bu armayı hak edenler sadece bu formanın hakkını verenler olmalı. Bülent Korkmazları, Okan Burukları, Elmanderleri gördükten sonra siz onların yanında o kadar tüy siklet kalıyorsunuz ki bu armayı üzerinde taşımanız bana gerçekten ağır geliyor.

Hepiniz pörsümüşsünüz. Aslında bu kelime kadınlara özel başka bir organ için kullanılır fakat size daha uygun başka bir kelime de maalesef bulamıyorum. Çünkü maç bitmiş, bütün puanları rakibe vermişsiniz ve hiç bir şey olmamış gibi sallana sallana yürüyorsunuz ya, ancak bu kadar geniş olunabilir. Bu kadar geniş olabilmenin dayanılmaz hafifliği de işte böyle hiç bir şeyi hissedemiyor olmanızdan olsa gerek...

Bir gün gelecek Galatasaray yine hak ettiği yerde olacak inşallah. Bir şeyler ters gidiyorsa, bu durumu kabullenmeyecek, isyan edecek, başkaldıracak. Sonuca ulaşamasa bile sahada basılmadık yer bırakmayacak ve terinin son damlasına kadar mücadele edecek. Galibiyeti ne kadar istediğini bize öyle bir hissettirecek ki, bu kazanma duygusu iliklerimize kadar işleyecek. Tüylerimiz diken diken olacak. İşte o zaman sonuç ne olursa olsun canınız sağolsun derim. Bütün ruhunuzu ortaya koyarak aslanlar gibi mücadele ettiniz, canınız sağolsun...

Sağlıcakla...