Ne kadar yazsak da değişen bir şey olmuyor. Çünkü Terim, inadından bir türlü vazgeçmiyor. Kenarda Ömer var, Emre var sahada ise yine Belhanda var. Akıl mantıkla izah edilebilir bir şey değil bu. Vazgeçememek, kıyamamak... artık ne derseniz deyin gerçekten başka bir şey bu.

Galatasarayın sorunu defans değil, orta saha da değil, hücum. Çünkü final aksiyonlarında daima bir şeyler eksik kalıyor ki attığımız gol sayısından da belli zaten bu durum. Fatih Terim ise sürekli bir orta saha dizaynı içerisinde. Oysaki orta göbekte gerek pas, gerekse mücade oyununda son derece uyumlu bir ikili var. Lemina ve Seri. Hangi takımda böyle bir ikili var? Oyunun merkezinde bu uyumu yakaladıktan sonra artık bunların önündeki 4 futbolcu hücum gücü daha yüksek futbolculardan kurulabilir. Çünkü orta göbek oturmuşsa, bu futbolcuları sahaya sürebilecek zemin de hazırlanmış demektir. Nitekim bu dört futbolcunun ikisi kreatif, ikisi de bitirici özellikte olsalar atakların sonuçlanması da çok daha kolay olacak. 

Selçuk - Melo ikili uyumunun önünde kimler vardı? Solda Seneijder, sağda Hamit, önde de Drogba ve Burak vardı. Galatasarayın orta saha sorunu var mıydı? Gol atamama sorunu var mıydı? Yoktu. Şimdi ise oyunun merkezinde Lemina ve Serinin olması yetmiyor mu? Bunların önünde solda Onyekuru, sağda Emre ilerde de Falcao ve Andone ikilisi olsa şimdiki gibi final aksiyonlarında bir şeyler eksik mi kalır, yoksa her maç çok daha net pozisyonlara girer ve bunları da sonuçlandırır mıyız? Galatasaray daha golcü ve bitirici bir takıma dönüşmez mi?

Feghouli, golle sonuçlanabilecek o kadar atağı heba ediyor ki, Terim bunu bir türlü göremiyor. Bir adım önde olsa, geriden biraz daha hızlı koşsa, topu içeriye çevirdiğinde yarım metre daha öne atsa ya da topun hızını doğru ayarlasa vs.. top, gol olacak. Feghouli her maç böyle. O halde neden bu kadar ısrar? 

Bazı şeyleri anlamakta zorlanıyorum. Futbol basit bir oyun fakat Terim, kendi inatlaşmaları yüzünden futbolu zorlaştırıyor. Herşeyi hep son dakikaya, son saniyeye bırakacak konuma geliyoruz. Eskiden skoru değiştirebilmek adına daha erken risk alırdı. Artık onu da yapmıyor. 87de Emrenin, 90da ise Andonenin oyuna girmesinin hiç bir mantıklı açıklaması olamaz. Eğer Andone, Emreden 3 dakika sonra oyuna girecekse, bari ikisi de 87de oyuna girselerdi de oyuncu değişikliğinde zaman kaybı yaşamasaydık. Terim, demek ki 3 dakikalık Emre - Falcao uyumunu beğenmemiş olacak ki, Emreden 3 dakika sonra Falcaoyu oyundan çıkartıp Andoneyi oyuna soktu. 

87. dakika nedir Allah aşkına? Oyun kilitlenmiş. Beşiktaş merkezi kapatmış. Daha 60. dakikada oyunun 0-0 biteceği belli. Ya duran toptan ya da karambolden gol çıkacak. Buna rağmen 87. dakikaya kadar beklemek neden? Benim bildiğim Terim 60ta Emreyi oyuna sokar, eğer sonuç değişmezse 75te de Falcaonun yerine değil, yanına Andoneyi alırdı. 

Trabzon 59 gol atarken biz 44te kalmışız. Şampiyonluğa oynayan bir takım için gerçekten çok kötü bir istatistik bu. Bundan sonra şampiyon olacağımızı da sanmıyorum. Çünkü Terim doğruyu buldu derken tekrar eski yanlışlarına dönüveriyor. Belhandadan bir türlü vazgeçemiyor. Risk almaktan da son derece imtina ediyor. Bu taktirde ne Trabzonu ne de Başakşehiri yenebilmemiz mümkün değil. Üzücü olan nokta ise artık iplerin bizim elimizde olmayışı. Çünkü biz bütün maçlarımızı kazansak bile Sivas puan kaybetmediği sürece ligi 2. bitiriyoruz. 

Şampiyon olabilmemiz için Fatih Terimin, Belhanda ve Feghouliden vazgeçip daha fazla risk alması gerekiyor. Bu bir temenni değil, şampiyon olabilmek adına artık bir zorunluluktur.

Saygılar...