Sevgili webaslan okurları, öncelikle Ankara'da kaybettiğimiz yurttaşlarımıza Allah'tan rahmet, ailelerine ve ülkemize başsağlığı diliyorum. Bu arada Milli Takımı da tebrik ediyorum. Ülke olarak tadımızın ve huzurumuzun olmadığı şu günlerde milli zaferle, buruk da olsa sevindik. Umarım Avrupa şampiyonasında da bu zaferlerin devamı gelir. Türk futbolunun buna ihtiyacı var.

Sarı-kırmızı gündeme dönecek olursak, sıra geldi Galatasaray'ı bekleyen üç zorlu maça. Ligde Gençlerbirliği ve fenerbahçe, Şampiyonlar Ligi'nde Benfica...

Peki bu üç maça ne kadar hazırız? 

Ligde aldığı üst üste üç galibiyete rağmen sürekli "ama" dediğimiz bir oyun oynuyor Cimbom. Ligde maça baskılı başlamayı biraz olsun beceriyoruz. Peki bu baskıyla yeterince pozisyon üretebiliyor muyuz? Hayır. Bir de buna pozisyonları gole çevirmedeki tutukluğumuz ya da "şanssızlığımız" eklenince neredeyse her maç mutlaka belli bölümlerde zorluk çekiyoruz. Her maçta topu rakibe bıraktığımız, baskı yediğimiz dakikalardan usandık. Bakınız; Trabzon maçının ikinci yarısının ilk 15 dakikasında verdiğimiz pozisyonlar, Gaziantep maçının son 10 dakikası ve Başakşehir maçında ikinci yarı başında yediğimiz baskı. Astana maçına değinmiyorum bile, ikinci kırkbeş dakikada futbol oynamayı da bıraktık çünkü. Son üç lig maçında yazdığım bölümlerde Galatasaray'ın gol yemesi işten bile değilken, kazansak da içimiz rahat emiyor.

Açık vermene rağmen kazanabilirsin! Rakipten daha çok atarsın mesela. Ya da rakip bulduklarını atamayabilir, kazanırsın. Peki Cimbom maçın belli bölümlerinde böylesine baskı yerken Gençlerbirliği maçında kötü sürpriz yaşamayız diyebilir misiniz?Sonra bir de Benfica var ki Atletico'yu Madrid'de yenmiş lider. Hangi oyunla çıkarız onların karşısına, Atletico maçının ilk yarısındaki topu rakibe veren, korkudan isabetli pas bile yapamayan oyunumuzla mı? Astana maçının ikinci yarısındaki oyunumuzla mı? Ligde çoğu rakibimize verdiğimiz 10-15 dakikalık gel bize saldır süresini Benfica'ya verirsek ne olur? Çok düşünmeye gerek yok, Gol olur!

Sonra bakıyorsun, kadıköy yolcusuyuz. Hücum hattında bol alternatifli, pahalı fener kadrosuna karşı da geriye yaslanmaya kalkarsak geçen sezonki maçı izleriz, hani bir sürü pozisyon bulup sadece bir tane atabilmişlerdi. Galatasaray kapanmayı beceremeyen bir takım iken, hangi maçta kapanmaya çalıştıysa sıkıntı yaşadı. Geçen sezon şampiyonluk yolunda da öyle bol bol kapandık, bol bol pozisyon verdik ama kazandık (Muslera'nın üstün gayretini unutmamak gerekir). Kazanınca her şey iyi diyemiyoruz, şampiyon bile olsak. Çünkü ortada apaçık bir gerçek var.

Sevgili okurlar, Galatasaray takım halinde kapanmayı beceremiyor, Hakan Balta'nın kendi kalesine attığı golden sonra yaptığı yorum mevzuyu gayet net anlatıyor. İnatla takımı geriye yaslayan Hamza Hoca bunu göremiyor mu? Görüyor ama açık verip gol yeme korkusu belki de ağır basıyor, özellikle Avrupa'da. Sonra Astana'dan bile korkan bir Galatasaray izlemek milyonlarca taraftarımıza manevi bir azap yaşatıyor. Hatta tansiyon, şeker, vb gibi stresle nüksedebilen hastalıkları bile tetikliyor. Resmen ruh ve beden sağlığımızla oynayan bir travma oldu Astana maçı. Yazık!

Önümüzdeki üç maçta da işin oyuncu tercihi, dizilim gibi boyutlarını tartışmaya gerek duymadan Galatasarayımızdan bir tek şey bekliyorum: Korkmadan oynasın. Rakibi durdurmanın en iyi yolu oyunu oynamaktır, bunu Hamzaoğlu da söylüyor. Hocamız Gençlerbirliği maçında diğer maçları düşünerek bir rotasyona gitmez umarım. Önümüzdeki bu 9 puanın kaçı bizim olacak merakla bekliyorum. Bana göre en az 7 puan alacak güçteyiz ama anlamsız baskılar yemeden, kendi oyunumuzu oynarsak tabii. Şu üç maçlık süreç, hem ligde, hem de Avrupa'da kaderimize büyük etki edecek şüphesiz. Benfica maçında galibiyet dışında bir netice işimize yaramaz, ligde de en az 4 puan bize yetecektir. Umarım taraftarımıza hakettiği sevinçleri yaşatacak üç maç izleriz ve gülen biz oluruz.

Herkese daha huzurlu ve daha mutlu günler diliyorum.

Yüreği sarı-kırmızıyla çarpan yüce taraftarımıza saygılarımı sunuyorum.

Yücel Uğur Uçar