Antalya da çok önemli 2 puan kaybettik ,gerçekten telafis zor puanlar. Ancak nedense beni telaşlandırmadı bu kayıp. Bu takım şampiyon olamayabilir ,hatta belki şampiyonlar ligine direk katılma biletini de kaçırabilir. Ama bu takım bana umut verdi. Bu takım Roberto Mancini ye olan saygı ve güvenimi daha üst sınıra çekti. Biz çok iyi oynamadık ama asla Akhisar ,Gaziantep ,vs vs deplasmanları gibi ne yaptığını bilmeden sahada dolaşan bir topluluk da değildik. Maça iyi başladık ,golü attık ,2 de gol kaçırdık. Hatta bir kaç küçük pas ve zamanlama hatası olmasa 2-3 tane daha % 100 pozisyonla burun buruna kalabilirdik. Sonra Antalya oyunu dengeledi ,biraz defansif hatalarımızdan ,biraz kişisel becerilerinden ,biraz yan hakem hatasından ,azıcık Telles -Ceyhun tecrübesizliğinden ,çokça da şanslarının yanlarında olmasından devreyi 2-1 önde kapadılar. Maçta beni en fazla rahatsız eden şeylerden birisi koca 2. yarının son 10 dakikası haricinde rakibe baskı kurulamaması ,pozisyona girilememesi oldu. Oysa her puana fazlasıyla ihtiyacı olan G.Saray çok daha agresif bir tepki vermeliydi skora.

Bu kaybın telafisi olur mu ,bunu ancak sezon sonunda görebiliriz ama zor gözüküyor. Çünkü olay öyle bir yere geldi ki kayıp puandan ziyade psikolojik üstünlükle ilgili. Ancak açık ve net olarak ifade etmeliyim ki ben Mancini ile şampiyonlar ligi ön elemesinden bile korkmuyorum artık. Bu maçta ki kaybın ana sebebi ise Selçuk ve Melo nun Beşiktaş derbysini düşünerek kart görmemek adına dikkat freni ile oynamaları oldu.

Mancini ye çok teşekkür ederim. Çünkü bu ligde hatta Laliga da ,Bundesliga da ,Premier Lig de üstelik takım mağlupken Didier Drogba yı oyundan alacak ,bu cesareti ,bu sorumluluğu taşıyabilecek 3 tane hoca zor çıkar. Drogba tamamen hakkıyla ,dişiyle ,tırnağıyla geldi bulunduğu yere. İnanılmaz bir isim ,müthiş bir kariyer. Ancak her güzel şey bitiyor bir gün maalesef. Bu saatten sonra Drogba içinde ya zirvede bırakma ya da Amerika ve ya arap ülkelerinde son bir emeklilik ikramiyesi kazanma vaktidir artık. Çünkü artık Avrupa futbolunun gerçeklerini kaldırmıyor yaşlı vücudu. Elbette sonsuz tecrübesi onu bir kaç maç taşır ara sıra ,yine bazen gol atar bazen attırır ,kafayla top indirir filan. Ancak her maçı sırat köprüsü olan G.Saray gibi takımlarda da hiç bir hoca bugün nasıl oynar diye papatya falı açma lüksüne sahip değildir. Helal olsun Mncini ,böyle devam diyorum.

Bu maç için Burdisso ve Telles hakkında çok bir şey yazmak doğru olmaz. Ancak ilk izlenim olarak Burdisso nun Chedjou ,Gökhan ya da gönderilen Dany den bir fazlası olduğunu sanmıyorum. Telles için ise ben çok umutluyum ,asisti ve hücum bindirmelerini çok beğendim ,yaşı genç olduğu için defansif zaaflarını aşabileceğini düşünüyorum. Ayrıca stoper oynayan Hakan Balta ile takımın geriden daha rahat ve etkili oyun kurduğunu gözlemledim. Ceyhun ise ilk günden beri söylediğim gibi bütün iyi niyetine ,çalışkanlığına rağmen bizim kalibremizde takımlarda ancak iyi bir yedek ,bir alternatif olabilir sadece. Sanırım Mancini sezon sonunda ilk iş olarak onu oynattığı yere iyi ve önemli bir takviye yapacaktır. Çünkü ara transfer döneminde fiziği üst düzeyde ,oyun zekası ,zamanlaması ve hızı iyi ,pas yüzdesi yüksek ,mücadeleci bir defansif orta alan oyuncusu bulmak imkansıza yakındı.

Ben bu maçta gol atmayan ,asist yapmayan Sneijder i omzumda taşırım ,başımın üstünde yeri var böyle futbolcunun. Çünkü belki de ilk defa Sneijder i bir dünya yıldızı olarak değil G.Saray ın bir askeri ,takımın bir parçası olarak hissettim. Beraberlik golünde Umut u sakatladı ,topu bir an önce alıp santraya koymak ,oyunu başlatabilmek için. Burak harika bir gol attı ama daha çok sevindiğim Sneijder e verdiği nefis pası oldu. Umut için diyecek fazlaca bir sözüm yok. Çok yetenekli filan değildir ama onun kadar kalpten oynayan ,hep iyisini yapmaya çalışan bir adam daha var mı ? Bu Drogba bu Umut u nasıl kesiyor acaba ? Herhalde yıllarca ektiğini şimdi biçiyor.

Sabri için ayrı parantez açmayı uygun buluyorum. Sabri bu yazıyı okuyamayacaktır ama yine de aynen devam et kaptan. Bırak it ürüsün ,kervan yürüyecek yine de. Sabri nin kötü oynadığını çok gördüm ama kötü koştuğunu ,kötü mücadele ettiğini ,isteksiz olduğunu tek bir kere görmedim bunca yılda. Birileri öyle takıntı haline getirmiş ki kaptanı yemin ederim bir maçta 5 şut çekse 4 ü gol olsa biri auta çıksa ,8 orta yapsa 7 si asist olsa 1 i dışarı kaçsa adamlara göre tribüne giden şuttur ,dağlara taşlara yapılan ortadır Sabri. Ters kademelerinden ,hocanın görevlendirdiği alanda bitmez tükenmez git gellerinden ,hırsından ,kazanma arzusundan ,sarı kırmızı atan kocaman yüreğinden söz etmeye bile gerek duymuyorum. Ya da oyna dediğinde sahaya çıkıp elinden geleni yapmasından ,otur dediğinde çıt çıkarmadan oturmasından ,imzala dediğinde okumaya bile gerek duymamasından. Yine takımın en iyisiydi Antalya da da.Sana da helal olsun Sabri kaptan ,böyle devam diyorum.

Elbette bir iki satır da bu kaybın bir numaralı sebebine ayırmak lazım. Antalya takımı ve Samet Aybaba son derece iyi ve güçlü bir ekip oluşturmuşlar. İyi ve doğru futbol oynadılar ,doğru analizlerle bizi çözdüler. Oyunu en az 50-60 dakika bizim zaaf yaşadığımız bölümlere yıkmayı başardılar. Defanstan pas yaparak oyun kurmamızı iyi engellediler ve son haftalarda vermediğimiz kadar Muslera ya pasa zorladılar bizi.Yani bir çok sebep sayılsa da Antalyaspor ve Samet hocanın da hakkını yemek doğru olmaz. Hakeme gelince kravatlı beylerin böyle gerdiği bir ortamda bundan daha iyi bir yönetim beklemek haksızlık olur. Yadiğimiz gol ofsayt olsada hakemi art niyetle suçlamak saçmalık olur. Burak ın dirseğini görmemesi ise hakemin şanssızlığından çok Burak ın şansı oldu.Elbette bu kaybın bizim açımızdan temel sebebi ise Selçuk ve Melo ikilisinin karttan sakınmak adına pres ve baskıdan kaçarak bir anlamda kendi futbol mantalitelerinden feragat ederek oynamaları oldu. Bu da orta alanda rakibe rahat oyun ve pas  hatta çalım imkanı sağladı. Antalyanın futbolu ve topu iyi bilen ayakları da bu yumuşaklığı en iyi şekilde avantaja çevirmeyi başardılar.